چکیده: روابط فرهنگی جوامع به‌عنوان یکی از شاخه‌ها یا زیرمجموعه‌های تاریخ اجتماعی موردتوجه پژوهشگران حوزه تاریخ و علوم اجتماعی قرارگرفته است. روابط فرهنگی ایران با هند از این قاعده مستثنای نبوده و منابع تاریخی چندان توجهی به این مهم نداشته‌اند اما از لابه‌لای منابع تاریخی و دیگر آثار به‌جای مانده می‌توان اطلاعاتی در این رابطه به دست آورد و روابط فرهنگی آن دوره را ترسیم کرد. میراث مشترک ایران و هند به قبل از مهاجرت آریاها و زمانی که در کنار هم و با یک‌زبان و مذهب زندگی می‌کردندبرمی‌گردد. در عصر ساسانیان در کنار روابط سیاسی و اقتصادی این روابط فرهنگی است که محوریت دارد. روابط بین ساسانیان و حکومت گوپتاها در شمال و مرکز و سلسله چالوکیه در جنوب بیشتر بر مبنای فرهنگی بوده است و نهضت ترجمه عصر خسرو انوشیروان آن را به اوج شکوفایی می‌رساند. بررسی روابط فرهنگی و علمی و اثرات متقابل آن مسئله این تحقیق است. روشتحقیق به‌صورت - توصیفی – تحلیلی و کتابخانه‌ای بوده است.
)