واکاوی روابط میرزا یحیی صبح ازل از قبرس با پیروانش در ایران (جستاری اسنادی)

نوع مقاله : علمی-پژوهشی

نویسندگان

1 گروه تاریخ دانشگاه تربیت مدرس

2 استاد گروه تاریخ دانشکده علوم انسانی دانشگاه تربیت مدرس

10.30465/hcs.2024.47669.2889

چکیده

پس از اعدام سید علی‌محمد باب، میرزا حسینعلی نوری (بهاءالله) در سال 1283 ق. خود را صاحب دین پس از آیین او خواند و با مخالفت جانشین او، میرزا یحیی صبح ازل، ـ که بر استمرار آیین باب تأکید می‌کرد ـ مواجه شد. این‌دو سرانجام به عکا در فلسطین و فاماگوستا در قبرس تبعید شدند و تا پایان حیات در آنجا بودند. بهائیان با دستورهایی که از بهاءالله می‌گرفتند، به تبلیغ آشکار آموزه‌های بهائی می‌پرداختند اما ازلیان، به‌سبب برخورداری از ظاهر مسلمانی، کوشش‌های خود را به گونه‌ای دیگر ادامه می‌دادند و گذشته از تبلیغات مخفی، بیشتر به حوزة فعالیت‌های سیاسی برای مبارزه با حکومت قاجار روی آوردند و به دستاوردهایی نیز دست یافتند. این مقاله، با روش توصیفی ـ تحلیلی متکی بر اسناد و منابع، قصد دارد تا به این پرسش پاسخ دهد که صبح ازل تا چه اندازه توانست از قبرس با پیروان خود در ایران ارتباط برقرار کرده و رهبری خود بر آنها را ادامه دهد؟ در پاسخ به این پرسش می‌توان گفت که بر خلاف آنچه شهرت یافته، صبح ازل ـ که روحیه‌ای آرام و متمایل به گوشه‌گیری داشت ـ با وجود دوری از ایران، با نگاشتن نامه‌های فراوان با پیروان خود در تماسی پیوسته بود و از سوی ایشان از رخدادهای ایران آگاه می‌شد و به آنها دستور می‌داد. گذشته از این، برخی از پیروان او با مسافرت به قبرس، با او دیدار می‌کردند، مسافرت‌هایی که به‌سبب ظاهر مسلمانی ایشان، گاه در ظاهر سفر حج اسلامی انجام می‌شد.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Analysis of the Relationship between Mirza Yahya Subh-i-Azal in Cyprus and His Followers in Iran (A Documentary Query)

نویسندگان [English]

  • Seyed Meqdad Nabavi Razavi 1
  • fatemeh janahadi 2
1 Department of History, Faculty of Humanities, Tarbiat Modares University,
2 Professor of the Department of History, Faculty of Humanities, Tarbiat Modares University
چکیده [English]

After the execution of the Bab, Baha'u'llah claimed himself to be the person who has abolished the Babi Faith by introducing a new one and in turn he faced the opposition of Bab's successor, Subh-i-Azal, who insisted on the continuity of the Babi Faith. Eventually these two were banished to Acre and Famagusta, there, they spent the rest of their lives. With orders from Baha'u'llah, Baha'is propagated the Baha'i Faith out in the open; but Azalis, who concealed their faith and were known as Muslims, continued their efforts in a different way. They propagated their ideas secretly, but most of their struggles were in the political arena and in the opposition of the Qajar dynasty and they in fact did accomplish achievements in that case. Using an analytical method on sources and documents, this paper aims to provide an answer to this question: How well could Subh-i-Azal who lived in Cyprus, communicate with his followers in Iran and maintain his leadership over them? To answer such question, one can claim that Subh-i-Azal, who indeed had some peaceful and seclusive characteristics, was in fact well informed of the currents in Iran and very often ordered his followers accordingly despite being far away in Cyprus; This became possible through the consistency of their linkage by mailing. Moreover, some of his followers visited him by traveling to Cyprus; a voyage that, taking into account their Islamic figure and the fear of being exposed as Azalis, was covered as being a regular Islamic Hajj.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Mirza Yahya Subh-i-Azal, Naser Dowlatabadi, Azalis, Iranian Constitutional Movement, Subh-i-Azal&rsquo
  • s pilgrims, Cyprus