%0 Journal Article %T تحلیلی بر عوامل مؤثر بر شکار، اهداف و کارکردهای آن در عصر ناصری %J جستارهای تاریخی %I پژوهشگاه علوم انسانی ومطالعات فرهنگی %Z 2251-7766 %A قنبری, زهرا %A خزائی, سهم الدین %D 2022 %\ 10/23/2022 %V 13 %N 2 %P 175-203 %! تحلیلی بر عوامل مؤثر بر شکار، اهداف و کارکردهای آن در عصر ناصری %K شکار %K عصر ناصری %K قرق %K شکار آزاد %K گونه‌های جانوری %R 10.30465/hcs.2023.42728.2682 %X شاهان در اکثر دوره‌های تاریخی به تفریحات متفاوتی پرداخته‌اند، اما یکی از سرگرمی‌هایی که در بین همه‌ی آنان مشترک بوده، شکار است. دودمان‌های مختلف حاکم بر ایران همواره به شکار توجه ویژه‌ای داشته‌اند و دوره‌ی قاجار یکی از نمایان‌ترین این دوره‌هاست، بویژه در عصر ناصری شخص ناصرالدین‌شاه، شاهزادگان و حتی مردمان عادی هم به شکار علاقه‌ی وافری داشتند و به همین دلیل همه‌روزه به شکارگری مشغول بودند. در پژوهش حاضر تلاش خواهد شد تا با روش توصیفی-تحلیلی و با بهره گیری از متون دست اول، سفرنامه‌ها و خاطرات به این پرسش پاسخ داده شود که عوامل مؤثر بر شکار، کارکردهای شکار و اهداف شکار در عصر ناصری چه بوده اند؟ دستاوردهای پژوهش بیانگر آن است که آب‌وهوا، قرق‌گاه‌ها، وفور شکارگاه‌ها، توان و قدرت فیزیکی افراد، باورهای بی‌اساس، تنوع در آلات شکار و رفتار تحسین‌آمیز، از عوامل مؤثر بر طریقه‌ی شکارگری در این دوره بوده اند. شکار در دوران قاجار بویژه عصر ناصری به دو صورت آزاد و قرق انجام می‌گرفت. در شکار آزاد، شاه و همه‌ی افراد مجاز به شکارگری بودند، اما شکار قرق اغلب مختص به شاه بود. اگرچه نخستین انگیزه‌ی شاه و درباریان از شکار، تفریح و سرگرمی بود، اما در حقیقت اهداف دیگری مانند تمرین مهارت، تأمین آذوقه از گوشت شکار، تقویت روابط خارجی با فرستادن حیوانات شکار شده به عنوان خلعت، ارضای حس سلحشوری و قدرت و دفع خطرات احتمالی را نیز در پی داشت. %U https://historicalstudy.ihcs.ac.ir/article_8473_0e6076f9e95d3a56d963fb7dd2d2db97.pdf