@article { author = {ahmadimanesh, mohammad}, title = {انتخاب گروهی و اشرافیت؛ نظری بر زمینه‌های عدم استقرار نهاد شورا در صدر اسلام}, journal = {Historical Studies}, volume = {8}, number = {1}, pages = {1-22}, year = {2017}, publisher = {IHCS}, issn = {2251-7766}, eissn = {2383-0808}, doi = {10.30465/hcs.2017.2550}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {انتخاب گروهی و اشرافیت؛ نظری بر زمینه‌های عدم استقرار نهاد شورا در صدر اسلام}, abstract_fa = {چکیده        نخستین دهه‌های پس از درگذشت پیامبر(ص) از نظر تاثیر آن بر ماهیت نظام سیاسی مسلمانان در دوره‌های پسین دارای اهمیت چشمگیری است.  سرنوشت‌سازترین رخداد این دوره، برنشستن معاویه بر تخت خلافت و سپس ولی‌عهدی یزید بود که سرآغازی شد بر استقرار سنت خلافت خاندانی‌موروثی.  با این حال این شیوه، در صدر اسلام به لحاظ نظری پیشینه و مشروعیتی نداشت؛ و در برابر، شیوه‌ی انتخاب گروهی یا شورایی بود که از دو چشم‌انداز نظری و عملی ـ‌چنان‌که خواهیم گفت‌ـ شیوه‌ای مطلوب و ممکن به شمار می‌آمده است.  این ناسازوارگی میان نگرش‌های نظری و واقعیت تاریخیِ استقرار شیوه‌ی الگوی خاندانی‌موروثی، نیازمند توضیح است و به نظر می‌رسد یکی از قانع‌کننده‌ترین پاسخ‌ها را با یک بررسی ساختارنگرانه می‌توان پیش نهاد.  در این نوشتار چنین استدلال می‌شود که به علت وجود نداشتن طبقه‌ی منسجم اشرافیت سیاسی ـ‌به‌سان یک پیش‌شرط لازم‌ـ بود که شیوه‌ی انتخاب گروهی در صدر اسلام پا نگرفت.  این فقدان از یک سو در کشاکش‌های پس از قتل عثمان ریشه داشت، و از سوی دیگر در ویژگی‌ها و شیوه‌های توزیع و مالکیت زمین در این دوره. }, keywords_fa = {واژگان کلیدی: انتخاب گروهی ـ شورا ـ زمین ـ اشرافیت سیاسی ـ صحابه}, url = {https://historicalstudy.ihcs.ac.ir/article_2550.html}, eprint = {https://historicalstudy.ihcs.ac.ir/article_2550_f9e3c654b8cfd910998d05aba6552ba2.pdf} } @article { author = {bakhtiari, shahla and amiri, mona}, title = {گونه شناسی معجزات پیامبر(ص) در کتاب شرف النبی واعظ خرگوشی}, journal = {Historical Studies}, volume = {8}, number = {1}, pages = {23-39}, year = {2017}, publisher = {IHCS}, issn = {2251-7766}, eissn = {2383-0808}, doi = {10.30465/hcs.2017.2552}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {گونه شناسی معجزات پیامبر(ص) در کتاب شرف النبی واعظ خرگوشی}, abstract_fa = {در اوایل سده سوم هجری استقلال دلائل نگاری که به معجزات پیامبر(ص) میپرداخت، از سیره نگاری نشان از تحول در نگارش سیره است. این جدایی زمانی اتفاق افتاد که نیاز جامعه به دریافت و فهم معجزات پیامبر(ص) افزونتر شد. به عبارتی برای شاخص نشان دادن شخصیت پیامبر(ص) از دیگران، دلائل نگاری با هدف نگارش احوال پیامبر (ص) به عنوان صاحب شریعت، اخلاق و معجزات ایشان به سرعت رواج یافت. کتاب شرف النبی با اختصاص به معجزات پیامبر(ص) در نیمه دوم سده چهارم هجری از مهمترین آثار مدون در این حوزه است. این اثر در مقایسه با دیگر کتابهای دلائل از حجم کمتر و نظم ویژه برخوردار است. در پژوهش حاضر بوسیله منطق اکتشافی و بهره گیری از روشـهای کمی و با روش برداشت محتوایی از معجزات مطرح شده در کتاب خرگوشی، طیفی ترسیم میشود تا فرایند تمرکز و پراکندگی حاکم بر تعداد وتنوع معجزات نشان داده شود. نتایج بررسی معجزات در کتاب خرگوشی، تمرکز روایات بر معجزات کرامتی کمالاتی را نشان میدهد. روایات معجزات تحدی طلبانه در پراکندگی بوده و  توجه به معجزات نفرینی ـ مجازاتی و سپس گونه مبارزهای ـ تحدی طلبانه  از کمترین درصد بسامد برخوردار است.}, keywords_fa = {واژگان کلیدی: "معجزات النبی (ص)","شرف النبی(ص)","واعظ خرگوشی","دلائل نگاری","گونه شناسی"}, url = {https://historicalstudy.ihcs.ac.ir/article_2552.html}, eprint = {https://historicalstudy.ihcs.ac.ir/article_2552_ef89180b7aa0eb4ca5eb31cf61482f89.pdf} } @article { author = {janahmai, fatemeh and ramezani, sajad and shabani, reza}, title = {تحلیلی جامعه شناختی از دوگانگی رفتار سیاسی –فرهنگی حاکمان شیعی تبرستان مطالعه موردی: حسن بن زید و حسن بن علی علوی}, journal = {Historical Studies}, volume = {8}, number = {1}, pages = {41-53}, year = {2017}, publisher = {IHCS}, issn = {2251-7766}, eissn = {2383-0808}, doi = {10.30465/hcs.2017.2553}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {تحلیلی جامعه شناختی از دوگانگی رفتار سیاسی –فرهنگی حاکمان شیعی تبرستان مطالعه موردی: حسن بن زید و حسن بن علی علوی}, abstract_fa = {چکیده : شهرت دو پایور سیاسی علوی یکی حسن بن زید(داعی کبیر)و دیگری حسن بن علی اطروش(ناصر کبیر) به دلیل دارا بودن ویژگی های بارز سیاسی- فرهنگی در میان حاکمان علوی تبرستان نه تنها به واسطه درانداختن دولتی شیعی بوده است، بلکه ناظر به القابشان متاثر از مشی سیاسی و یا رفتارهای فرهنگی در ایجاد مقبولیت و مشروعیتی همزمان در آن سرزمین نیز بوده است.فاصله میان دعاوی آنان در تمسک به شیوه های حکومتی امام علی(ع)و بروز رفتارهای سیاسی سرکوب گرانه در مناسبات با دولتها و امرای هم جوار و  و یا مشی فرهنگی افراطی آنان در انقیاد توده مردم مجموعه ای پرتناقض از رفتار سیاسی و مشی فرهنگی آنان را به همراه داشته است .واکاوی مساله تعارض میان دعاوی و رفتارهای آنان و مطالعه جامعه شناختی مشی سیاسی-فرهنگی آنان خواست پژوهش حاضر است.از آزمون فرضیات این نتیجه حاصل شد که مشی سیاسی و فرهنگی تعارض گونه این دو حاکم  بر گرفته از دعاوی بی پایه بدون تعمیق شریعت در نهاد حاکمیت ایشان و سرانجام عدم تطابق میان ادعا و رفتارهای منجر به احراز قدرت و کسب منزلت سیاسی بوده است.}, keywords_fa = {کلید واژه: حسن بن زید علوی- حسن بن علی علوی,تحلیلی جامعه شناختی,دوگانگی رفتار سیاسی,تبرستان}, url = {https://historicalstudy.ihcs.ac.ir/article_2553.html}, eprint = {https://historicalstudy.ihcs.ac.ir/article_2553_8d2111c7731b58be0c66fdb094bddfc9.pdf} } @article { author = {sarkheil, fatemeh and valavi, mohamad}, title = {رویارویی نظری گفتمان حقانیت حکومت در مکاتبات شاه اسماعیل صفوی و شیبک خان ازبک}, journal = {Historical Studies}, volume = {8}, number = {1}, pages = {55-77}, year = {2017}, publisher = {IHCS}, issn = {2251-7766}, eissn = {2383-0808}, doi = {10.30465/hcs.2017.2554}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {رویارویی نظری گفتمان حقانیت حکومت در مکاتبات شاه اسماعیل صفوی و شیبک خان ازبک}, abstract_fa = {در ابتدای تشکیل دولت صفویه با توجه به شرایط جهان اسلام، تحولاتی در گفتمان های مذهبی ایجاد گردید. صفویان با رسمی کردن تشیع، جدایی مذهبی و استقلال ایران را در مقابل جهان تسنن بنیاد نهادند. با اعلام رسمی تشکیل حکومت شیعی، ازبکان، همسایگان شرقی ایران به عنوان یکی از نمایندگان گفتمان تسنن به مخالفت با آن پرداختند. به همین سبب جنگ و درگیری میان ایشان آغاز گردید. در ابتدای تشکیل دولت صفویه، هنگامی که شاه اسماعیل و شیبک خان ازبک آماده رویارویی با یکدیگر می شدند نامه هایی میان ایشان رد و بدل گردید. نکته اصلی و دال مرکزی این نامه ها، حقانیت حکومت بود. این پژوهش برای شناخت مبانی نظری حقانیت حکومت در قرن دهم هجری در میان ایرانیان و ازبکان، با پرسش اصلی «گفتمان حقانیت حکومت در مکاتبات شیبک خان و شاه اسماعیل بر چه اصولی استوار است؟» به بررسی نخستین مکاتبات شاه اسماعیل و شیبک خان ازبک با استفاده از روش تحلیل گفتمان فو کو می پردازد تا منطق گفتمان ساز آنان برای کسب حقانیت حکومت و مهم ترین شاخصه های حقانیت قدرت از دیدگاه آنان مشخص شود.}, keywords_fa = {کلید واژه ها: تحلیل گفتمان فوکو,شاه اسماعیل صفوی,شیبک خان ازبک,مکاتبات,حقانیت حکومت}, url = {https://historicalstudy.ihcs.ac.ir/article_2554.html}, eprint = {https://historicalstudy.ihcs.ac.ir/article_2554_9ad2bc09362fe75d91ebeb114b1f1213.pdf} } @article { author = {alizadehbirjand, zahra and hamid, Somaye and malekzadeh, elhamm}, title = {واکاوی خاستگاه و کارکردهای نشان‌های دولتی عصر قاجار}, journal = {Historical Studies}, volume = {8}, number = {1}, pages = {79-98}, year = {2017}, publisher = {IHCS}, issn = {2251-7766}, eissn = {2383-0808}, doi = {10.30465/hcs.2017.2555}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {واکاوی خاستگاه و کارکردهای نشان‌های دولتی عصر قاجار}, abstract_fa = {یکی از نمود­های تغییر ساختار نظام دیوانی عصر قاجار در عهد ناصری، تکوین قواعد مربوط به اعطای نشان­های دولتی است. بروز این تغییر برآیند آشنایی با سازوکارهای انتظام امور اداری و سیاسی در غرب و ایده­های رجال اصلاح طلب بود. در این راستا کتابچه­ای با عنوان نشان­های دولت علیه نگاشته شد، تا دستورالعملی جهت ساماندهی اعطای نشان در دولت ناصری باشد. مقاله­ی حاضر با اتکا به فحوا و قواعد مطرح در کتابچه­ی مذکور درصدد تحلیل نشانه­شناسی نماد­های مندرج در نشان­های دولتی و تبیین کارکرد­های این نشان­ها است. دستاوردهای حاصل از این پژوهش نشان می­دهد که نشان­های سلطنتی مبتنی بر عناصر اسطوره­ای، دینی و ملی ضمن سامان­بخشی به امور دیوانی، شوکت و اقتدار سلطنت را در اذهان توده­ها به نمایش می­گذاردند.}, keywords_fa = {واژگان کلیدی: قاجار,نشان‌های دولتی,نشانه‌شناسی,عهد ناصری,نشان های علًیه}, url = {https://historicalstudy.ihcs.ac.ir/article_2555.html}, eprint = {https://historicalstudy.ihcs.ac.ir/article_2555_417399657cc8e64211065b2d9ee34d3d.pdf} } @article { author = {mahbobeh, farkhondehzadeh}, title = {بررسی وثاقت روایات طبری در تاریخ الرّسل و الملوک؛ نمونه موردی: هناد بن سریّ و عبیدالله بن سعدزهری}, journal = {Historical Studies}, volume = {8}, number = {1}, pages = {99-118}, year = {2017}, publisher = {IHCS}, issn = {2251-7766}, eissn = {2383-0808}, doi = {10.30465/hcs.2017.2556}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {بررسی وثاقت روایات طبری در تاریخ الرّسل و الملوک؛ نمونه موردی: هناد بن سریّ و عبیدالله بن سعدزهری}, abstract_fa = {تاریخ­طبری از متقدم­ترین تواریخ عمومی است که به شیوه حدیثی- خبری تدوین شده­است. بدین معنی که نویسنده در نقلِ گزارشهای تاریخی، سلسله اسناد و راویان اخبار را ذکر کرده­است. عدم توجه طبری به روایات موثق و گزارش­های تاریخی معتبر و مستند، عاملی بوده که برخی از روایات این اثر از اعتبار یکسانی برخوردار نباشد؛ چنانکه گاهی روایات متضاد و متناقض در کنار هم نقل شده­است. پژوهش حاضر واکاوی تعیین وثاقت و عدم وثاقت روایات تاریخ الرسّل، جرح و تعدیل راویان آن در فاصله­ی زمانی 11 تا 40ق است. سؤال اصلی نوشتار پیش­رو میزان وثاقت روایات تاریخ­طبری است.؟ یافته­ها که به شیوه توصیفی- تحلیلی و با بررسی شرح­حال مشایخ طبری انجام شده­است، نشان می­دهد که طبری در فاصله زمانی(11-40ق)، بیشتر از 800 روایت از سرّی و زهری نقل کرده­است. در تمامی سلسله اسناد روایات منقول از ایشان، سیف بن عمر تمیمی از راویان اخبار بوده­است. شخصیت علمی سیف، وثاقت اخبار و روایاتش از دیدگاه محدثان و رجال­شناسان متقدم و متأخر مورد نقد جدی است، بنابراین وثاقت، صحت، ارزش و اعتبار روایات طبری در سالهای(11-40ق) با توجه به شاخص ارزیابی روات، مورد نقد و تردید است.}, keywords_fa = {کلید واژه‌ها: تاریخ الرسّل و الملوک,هناد بن سریّ,عبیدالله بن سعدزهری,سیف بن عمر تمیمی}, url = {https://historicalstudy.ihcs.ac.ir/article_2556.html}, eprint = {https://historicalstudy.ihcs.ac.ir/article_2556_15c7510ddf3807e955ed790f573e8756.pdf} } @article { author = {Tokamani Azar, Parvin}, title = {عدالت و بازتاب آن در تاریخ نوشته های مورخان ایرانی( قرن سوم تا ششم هجری)}, journal = {Historical Studies}, volume = {8}, number = {1}, pages = {119-133}, year = {2017}, publisher = {IHCS}, issn = {2251-7766}, eissn = {2383-0808}, doi = {10.30465/hcs.2017.3089}, abstract = {چکیده الگو برداری مورخان ایرانی در دوره اسلامی از حکمت عملی  ایرانیان همراه با کثرت تذکرات اخلاقی در متون تاریخی دیده می شود. مهمترین بحث در زمینه اخلاق ، عدالت، به عنوان صفتی از صفات خداوند می باشد که در اداره جامعه، به حکمرانان توصیه شده است. تحقیق حاضر بر آن است تا دریابد، عدالت در متون تاریخی ایرانیان در قرون اولیه دوره اسلامی چگونه تعریف شده و ارتباط آن با حکومت و حکومتگران چگونه تبیین گردیده و کاربست عدالت در جامعه متضمن  چه دستاوردهایی بوده است. فرض بر آن است که عدالت سیاسی، قرار دادن هر کس در جای مناسب خود و ایجاد تعادل و توازن میان اجزای سازنده جامعه و همچنین از بین بردن ظلم و ستم و عدالت اجتماعی بر خورداری افراد جامعه از خیرات و برکات می باشد. نتیجه تحقیق نشان داد، عدالت مطرح در متون فلسفی و سیرالملوکها و تاریخ نگاریها ازنوع عدالت معاوضی بود که پادشاهان به شرط برقراری عدل ازسویی در زمره برگزیدگان خلایق قرار می گیرند و از سوی دیگر، عدل آنان موجب برقراری امنیت و ایجاد رفاه در جامعه می شود که خود عامل بقای حکومتشان است}, keywords = {}, title_fa = {عدالت و بازتاب آن در تاریخ نوشته های مورخان ایرانی( قرن سوم تا ششم هجری)}, abstract_fa = {چکیده الگو برداری مورخان ایرانی در دوره اسلامی از حکمت عملی  ایرانیان همراه با کثرت تذکرات اخلاقی در متون تاریخی دیده می شود. مهمترین بحث در زمینه اخلاق ، عدالت، به عنوان صفتی از صفات خداوند می باشد که در اداره جامعه، به حکمرانان توصیه شده است. تحقیق حاضر بر آن است تا دریابد، عدالت در متون تاریخی ایرانیان در قرون اولیه دوره اسلامی چگونه تعریف شده و ارتباط آن با حکومت و حکومتگران چگونه تبیین گردیده و کاربست عدالت در جامعه متضمن  چه دستاوردهایی بوده است. فرض بر آن است که عدالت سیاسی، قرار دادن هر کس در جای مناسب خود و ایجاد تعادل و توازن میان اجزای سازنده جامعه و همچنین از بین بردن ظلم و ستم و عدالت اجتماعی بر خورداری افراد جامعه از خیرات و برکات می باشد. نتیجه تحقیق نشان داد، عدالت مطرح در متون فلسفی و سیرالملوکها و تاریخ نگاریها ازنوع عدالت معاوضی بود که پادشاهان به شرط برقراری عدل ازسویی در زمره برگزیدگان خلایق قرار می گیرند و از سوی دیگر، عدل آنان موجب برقراری امنیت و ایجاد رفاه در جامعه می شود که خود عامل بقای حکومتشان است}, keywords_fa = {}, url = {https://historicalstudy.ihcs.ac.ir/article_3089.html}, eprint = {https://historicalstudy.ihcs.ac.ir/article_3089_05afa3fc8ba4f541e46be8de4235a9e5.pdf} } @article { author = {ranjbar, mohamad ali and Rahimian, Mohammad Hassan}, title = {روایتی ایتالیایی از جنگ چالدران}, journal = {Historical Studies}, volume = {8}, number = {1}, pages = {135-156}, year = {2017}, publisher = {IHCS}, issn = {2251-7766}, eissn = {2383-0808}, doi = {10.30465/hcs.2017.3087}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {روایتی ایتالیایی از جنگ چالدران}, abstract_fa = {چکیده جنگ چالدران(1514 م /920 ق )یکی از مهمترین جنگهای دوره صفوی است. نبرد دولت نوپای صفوی(1135-907 ق) با عثمانی و شکست شاه اسماعیل(930/907 ق) از سلطان سلیم اول(1530/1512م)تاثیری عمیق در ایران نهاد.اخبار این نبرد که رویارویی دو قدرت بزرگ آن روز جهان بود در کشورهای اروپایی نیز بازتاب داشت. به ویژه در ایتالیا که دولت شهرهای آن ایران را سدی محکم در برابر عثمانی قلمداد می کردند. تاکنون در آثار مختلف ایرانی و غیر ایرانی درباره این جنگ بسیار صحبت شده است و نویسندگان فراوانی از زوایای مختلف این نبرد را گزارش کرده اند.در این نوشته تلاش شده است نگرشی جدید به این جنگ بر پایه منابع ایتالیایی زبانِ معاصر صفویه گشوده شود. مساله اصلی این بحث مقایسه روایتهای فارسی و ایتالیایی ِ جنگ چالدران و تحلیل و بررسی تفاوتها و شباهت های موجود در متون و روشن ساختن نقاط تاریک این نبرد می باشد. روایت ایتالیایی جنگ چالدران نشان میدهد علت اصلی ناکامی شاه اسماعیل علاوه بر استفاده سپاه عثمانی از توپخانه، خروج نابهنگام وی از صحنه نبرد به علت زخمی شدن بود و نبرد چالدران که در روز 23 آگوست 1514م اتفاق افتاد درروزهای بعد نیز تداوم یافته وحوادث بعدی سبب خروج زودهنگام سلطان سلیم از تبریز شد.  }, keywords_fa = {واژگان کلیدی: نبرد چالدران,توپخانه –روایت ایتالیایی- شاه اسماعیل,سلطان سلیم,ونیزیان}, url = {https://historicalstudy.ihcs.ac.ir/article_3087.html}, eprint = {https://historicalstudy.ihcs.ac.ir/article_3087_9e342270bf4cdc4800835b5ea81af5d4.pdf} } @article { author = {Mohammadi, hossein}, title = {روابط فرهنگی ایران و هند در عصر ساسانیان:}, journal = {Historical Studies}, volume = {8}, number = {1}, pages = {157-174}, year = {2017}, publisher = {IHCS}, issn = {2251-7766}, eissn = {2383-0808}, doi = {10.30465/hcs.2017.3090}, abstract = {چکیده: روابط فرهنگی جوامع به‌عنوان یکی از شاخه‌ها یا زیرمجموعه‌های تاریخ اجتماعی موردتوجه پژوهشگران حوزه تاریخ و علوم اجتماعی قرارگرفته است. روابط فرهنگی ایران با هند از این قاعده مستثنای نبوده و منابع تاریخی چندان توجهی به این مهم نداشته‌اند اما از لابه‌لای منابع تاریخی و دیگر آثار به‌جای مانده می‌توان اطلاعاتی در این رابطه به دست آورد و روابط فرهنگی آن دوره را ترسیم کرد. میراث مشترک ایران و هند به قبل از مهاجرت آریاها و زمانی که در کنار هم و با یک‌زبان و مذهب زندگی می‌کردندبرمی‌گردد. در عصر ساسانیان در کنار روابط سیاسی و اقتصادی این روابط فرهنگی است که محوریت دارد. روابط بین ساسانیان و حکومت گوپتاها در شمال و مرکز و سلسله چالوکیه در جنوب بیشتر بر مبنای فرهنگی بوده است و نهضت ترجمه عصر خسرو انوشیروان آن را به اوج شکوفایی می‌رساند. بررسی روابط فرهنگی و علمی و اثرات متقابل آن مسئله این تحقیق است. روشتحقیق به‌صورت - توصیفی – تحلیلی و کتابخانه‌ای بوده است.}, keywords = {}, title_fa = {روابط فرهنگی ایران و هند در عصر ساسانیان:}, abstract_fa = {چکیده: روابط فرهنگی جوامع به‌عنوان یکی از شاخه‌ها یا زیرمجموعه‌های تاریخ اجتماعی موردتوجه پژوهشگران حوزه تاریخ و علوم اجتماعی قرارگرفته است. روابط فرهنگی ایران با هند از این قاعده مستثنای نبوده و منابع تاریخی چندان توجهی به این مهم نداشته‌اند اما از لابه‌لای منابع تاریخی و دیگر آثار به‌جای مانده می‌توان اطلاعاتی در این رابطه به دست آورد و روابط فرهنگی آن دوره را ترسیم کرد. میراث مشترک ایران و هند به قبل از مهاجرت آریاها و زمانی که در کنار هم و با یک‌زبان و مذهب زندگی می‌کردندبرمی‌گردد. در عصر ساسانیان در کنار روابط سیاسی و اقتصادی این روابط فرهنگی است که محوریت دارد. روابط بین ساسانیان و حکومت گوپتاها در شمال و مرکز و سلسله چالوکیه در جنوب بیشتر بر مبنای فرهنگی بوده است و نهضت ترجمه عصر خسرو انوشیروان آن را به اوج شکوفایی می‌رساند. بررسی روابط فرهنگی و علمی و اثرات متقابل آن مسئله این تحقیق است. روشتحقیق به‌صورت - توصیفی – تحلیلی و کتابخانه‌ای بوده است.}, keywords_fa = {کلیدواژه‌ها: ایران,هند,روابط فرهنگی,ساسانیان,گوپتاها,چالوکیه}, url = {https://historicalstudy.ihcs.ac.ir/article_3090.html}, eprint = {https://historicalstudy.ihcs.ac.ir/article_3090_cef14e32e8d7df1cd857aa630166f3de.pdf} } @article { author = {barzegar, ebrahim and nozarii, mohamad and jebraeil, nima}, title = {بررسی نسبت اسلام و مدرنیته در اندیشه ‌سیاسی محمد نخشب}, journal = {Historical Studies}, volume = {8}, number = {1}, pages = {175-203}, year = {2017}, publisher = {IHCS}, issn = {2251-7766}, eissn = {2383-0808}, doi = {10.30465/hcs.2017.3088}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {بررسی نسبت اسلام و مدرنیته در اندیشه ‌سیاسی محمد نخشب}, abstract_fa = {چکیده: محمد نخشب (1355-1302)، بنیان­گذار نهضت خداپرستان سوسیالیست در زمره نخستین نمایندگان جریان نو­اندیشی دینی در ایران محسوب می­شود که با طرح مجموعه­ای از دیدگاه­ها و نقطه­­نظرات انتقادی در زمینه دین و تجدد در دهه30 شمسی، نقشی تاثیرگذار در گسترش اندیشه­ها  و مفاهیم نوین سیاسی و بازسازی اندیشه دینی در فضای روشنفکری و سپهرعمومی جامعه­ ایران ایفا نمود. این نوشتار بر آن است تا  با سود جستن از الگوی ارکان سه­گانه اسلام و سبدهای تعاملات شش­گانه به عنوان چارچوب نظری و بهره گیری از روش تحلیلی-توصیفی، نسبت دین و مدرنیته در اندیشه­ سیاسی نخشب را مورد بررسی و واکاوی قرار دهد. جستار حاضر نشان داده است که سهم عمده نخشب و نهضت خداپرستان سوسیالیست در دهه­های 20 و30 شمسی عبارت بود از برساختن منظومه­ای تلفیقی از اسلام و سوسیالیسم که از یک سو بر اتخاذ بینش و رویکردی انتقادی نسبت به مکتب­های سیاسی غربی و تلاش برای عرضه روایتی منقح و پیراسته از سوسیالیسم و مدرنیته مبتنی بود و از سوی دیگر بر نوسازی فرهنگی و احیای هویت دینی از طریق معرفی و بازسازی اسلام به­­منزله یک جهان­بینی و ایدئولوژی کارآمد در خدمت مبارزه­ سیاسی و اجتماعی استوار بود.}, keywords_fa = {کلیدواژه‌ها: اندیشه سیاسی,سوسیالیسم اسلامی,خداپرستان سوسیالیست,محمد نخشب,مدرنیته}, url = {https://historicalstudy.ihcs.ac.ir/article_3088.html}, eprint = {https://historicalstudy.ihcs.ac.ir/article_3088_6f51ebd78de38e4c6666ffc3b2f6fdb6.pdf} }